Album innego artysty, który sam chciałbyś nagrać

Leonard Cohen – “Songs of Leonard Cohen”

Pierwszy, który przychodzi mi na myśl to pierwszy album Leonarda Cohena. Piosenki są pięknie napisane. Produkcja jest fenomenalna, najlepsza jaka może być. Również śpiewanie – wszystko na tym albumie jest doskonałe. Nie sądzę, że potrafiłbym nagrać taki album.

Guilty pleasure

Donovan

Nie przeszkadza mi powiedzenie, że mi się to podoba – podobają mi się całkiem albumy Donovana, np. “A Gift from a Flower to a Garden”, “Hurdy Gurdy Man” – są fantastyczne. Tu też mamy genialną produkcję, a Donovan świetnie pisze muzykę pop. W pewnym sensie jest  lepszym tekściarzem niż Bob Dylan, pisząc pop.

Był taki czas, w którym muzyka pop była całkiem pomysłowa. Ten czas z grubsza minął. Jeśli mam być szczery, nie słucham współczesnej muzyki pop, ale to co słyszałem brzmiało dla mnie raczej okropnie.

Album, którego mógłbyś słuchać w kółko na zawsze

Nick Drake – “Five Leaves Left”

Z powodu piękna wokalu, tajemniczości słów i brzmienia. Wszystkiego. Nie sądzę, że znudziłbym się tym albumem, bo jest uchwyceniem naprawdę pięknego momentu w czasie.

Album, o którym wszyscy zapomnieli, ale nie powinni

Trzy pierwsze albumy The Mothers of Invention

Moja cała kariera (śmiech). Nie, powiedziałbym, że pierwsze trzy albumy The Mothers of Invention  zasługują na ponowne, poważne przyjrzenie się im. Wszystko co nagrali potem nie jest według  mnie takie dobre, ale trzy pierwsze albumy są całkiem niesamowite.

Wracając do tego, czy to ja nie zostałem zapomniany, to raczej sobie żartowałem. Jeśli chodzi o  ostatnie sześć lat, to spotkała mnie wielka łaska – wielu młodych ludzi nadal odkrywa naszą  muzykę. Nasi fani na koncertach są młodzi i zdają się naprawdę reagować na prawdę w muzyce.  W autentyczny sposób reagować na to emocjonalne przeżycie. Nasza muzyka nie jest trendy, nie  jest modna, więc przychodzą po prawdziwe doświadczenie tego, czym ona jest. Nie obchodzi mnie bycie gwiazdą rocka, czy coś takiego. Po prostu robię swoją robotę. I jest to bardzo satysfakcjonujące, bo w tę pracę wkładam wszystko, a ludzie dostają w tym nić prawdy. Nie chcę powiedzieć, że znam prawdę, ale myślę, że to całe przedsiębiorstwo ma w sobie coś, co inni też  odczuwają.

Nie sądzę, żebyśmy mogli mieć jeszcze więcej fanów. Nasza publika powiększyła się dość  mocno, ale odbiorcy takiej muzyki, jaką tworzymy, nie są tacy sami jak odbiorcy gwiazd rocka.  Wzrost tej liczby odbiorców nie ma dla mnie sensu, tak jak jest, jest super.

Najgorszy album nagrany przez ciebie

Swans – “The Burning World” 

Część piosenek jest bardzo dobrze napisana, ale nie lubię brzmienia tego albumu, jest bardzo  dosłowne. Wokal, jeśli o mnie chodzi (bo Jarboe odwaliła dobrą robotę), jest bardzo nienaturalny.  Chciałbym śpiewać np. “God Damn the Sun” wtedy tak, jak śpiewam to teraz. Na albumie śpiewam  to bardzo nisko, bo byłem bardzo onieśmielony całą sytuacją. Nie czułem się w ogóle  “muzycznie”. Dla mnie ten album był po prostu katastrofą. Przez wiele lat pracowałem na  budowie, wykonując różne beznadziejne prace. To była szansa na zarobienie na życie muzyką i  pozwoliłem się uwieść dużej wytwórni, a nawet być manipulowanym. Myślę, że trochę straciłem  swoją autentyczność. Miałem 35 lat i nie wyobrażałem sobie pracy na budowie mając np. 40, 50  lat. Perspektywa zarabiania robiąc coś, co kocham, była bardzo kusząca. Poszedłem więc na  kompromisy. Jak mówiłem nie ma nic złego w tworzeniu świetnych albumów pop, ale to nie mój naturalny talent. To było wielkie zboczenie z trasy, które nie powinno było mieć miejsca.

Mówiąc o Jarboe – nie wróciła razem z nowymi Swans po 2010 roku, bo wydawało mi się to zbyt  nostalgiczne. Nie mogłem sobie wyobrazić pracy z nią, chociaż bardzo ją szanuję, zależy mi na  niej. Nie mogłem wyobrazić sobie jej w tej małej grupie sześciu ludzi, znowu tak blisko przez tak  długi czas. To jest zamknięty rozdział, chciałem zrobić ze Swans coś nowego, więc tak postąpiłem.