Wydanym właśnie „Ti Amo” Phoenix cementują swój wizerunek panów od niezobowiązującego słonecznego grania, które pod lśniącą powierzchnią aż skrzy się od dopracowanych detali.

Szczęście, kolory, narkotyki – najpozytywniejszy zespół świata wyszedł z emocjonalnego dołka.

Kiedy słyszałem ich ostatnio, Foxygen byli tańczącymi na łące wyznawcami Beatlesów i muzyki psychodelicznej.

Regrettes wzięli mnie z zaskoczenia, bo słuchając „Feel Your Feelings Fool!” zupełnie nie domyślałem się, że mogą być zespołem złożonym z nastolatków.

Kiedy pisaliśmy piosenki na album, Devojka i ja często rozmawialiśmy o depresji. Ona opisywała ją jako opadającą, niebieską falę („Blue Wave”) i nie mogłem sobie wybić z głowy tego wyobrażenia.

Szczerze nienawidzę, kiedy nie pozwala się wyczerpanym artystycznie gatunkom przeminąć z godnością, sztucznego utrzymywania ich przy życiu tylko ze względu na zachłanność wytwórni.

Nie wiem czy chciałbym, żeby ta seria trwała dalej na kolejnych płytach, ale na tym etapie warto podjąć wyzwanie i nie rezygnować po pierwszym przesłuchaniu.

Jaką płytę nagrywa zespół niedługo po tym, jak podczas trasy koncertowej jego członkowie ledwo uchodzą z życiem z fatalnego wypadku autokarowego?

Panowie stacjonują w Kopenhadze, naprawdę wiedzą do czego służą obsługiwane przez nich instrumenty i właśnie wydali drugą płytę.

HEALTH to grupa, o istnieniu której świat dowiedział się za sprawą coveru ich piosenki „Crimewave” pochodzącego z pierwszej płyty Crystal Castles.

Dwa pierwsze albumy The Dead Weather ukazały się w odstępie zaledwie dziesięciu miesięcy, więc pięć lat oczekiwania na trzeci dłużyło się nieznośnie.